1 grudnia – Światowy Dzień AIDS

Od 1988 roku, 1 grudnia obchodzony jest jako Światowy Dzień AIDS. Według statystyk WHO, od początku epidemii 79,3 miliona ludzi zostało zarażonych wirusem HIV, a 36,3 miliona zmarło na HIV.

1 grudnia to okazja dla ludzi na całym świecie do zjednoczenia się walce z HIV i okazania wsparcia dla osób żyjących z tą chorobą.

Pod koniec 2020 roku na całym świecie 37,7 mln ludzi żyło z HIV. Szacuje się, że 0,7% dorosłych w wieku 15–49 lat żyje z HIV na całym świecie. Kobiety i dziewczęta stanowią około 48% wszystkich nowych zakażeń wirusem. Region afrykański nadal pozostaje najbardziej dotknięty tą chorobą, gdzie prawie 1 na 25 osób (3,6%) żyje z HIV i stanowi ponad dwie trzecie osób żyjących z HIV na całym świecie.

 

HIV, ludzki wirus niedoboru odporności, atakuje układ odpornościowy organizmu, niszcząc ważne komórki, które zwalczają choroby i infekcje. Obecnie nie ma skutecznego lekarstwa na HIV. Ale przy odpowiedniej opiece medycznej HIV można kontrolować, aby nie doprowadzić do rozwoju AIDS – zespołu nabytego niedoboru odporności.

 

HIV może rozprzestrzeniać się na różne sposoby od seksu bez zabezpieczenia, po przyjmowanie narkotyków i kontakt z krwią zakażonej osoby. Pierwszymi oznakami zakażenia wirusem HIV mogą być objawy grypopodobne:

  • Gorączka
  • Dreszcze
  • Wysypka
  • Nocne poty
  • Bóle mięśni
  • Ból gardła
  • Zmęczenie
  • Obrzęk węzłów chłonnych
  • Owrzodzenia jamy ustnej.

Objawy te mogą pojawić się i zniknąć w ciągu dwóch do czterech tygodni. Ten etap nazywa się ostrą infekcją HIV. Jeśli infekcja nie jest leczona, staje się przewlekłą infekcją HIV, która w końcu tak osłabia układ odpornościowy organizmu, że prowadzi do rozwoju AIDS.

Niektóre osoby zarażone HIV nie odczuwają żadnych symptomów we wcześniejszych stadiach choroby. Jedynym sposobem, aby upewnić się, czy osoba jest nosicielem wirusa HIV, jest wykonanie testu.

Choroba przebiega w trzech etapach:

Etap 1: Ostra infekcja HIV

Na tym etapie osoby mają dużą ilość wirusa HIV we krwi i są bardzo zaraźliwe. Niektórzy mają objawy grypopodobne, inni nie czują się chorzy od razu lub wcale. Tylko testy antygenu/przeciwciał lub testy kwasów nukleinowych (NAT) mogą zdiagnozować ostrą infekcję.

Etap 2: Przewlekłe zakażenie wirusem HIV

Ten etap jest również nazywany bezobjawowym zakażeniem wirusem HIV lub opóźnieniem klinicznym. HIV jest nadal aktywny, ale rozmnaża się na bardzo niskim poziomie. W tej fazie ludzie mogą nie mieć żadnych objawów. Bez przyjmowania leków na HIV ten okres może trwać dekadę lub dłużej. Podczas tego etapu, chorujący przenoszą HIV.

Etap 3: Zespół nabytego niedoboru odporności (AIDS)

Najcięższa faza zakażenia wirusem HIV. Osoby z AIDS mają tak poważnie uszkodzony układ odpornościowy, że zapadają na coraz większą liczbę ciężkich chorób, zwanych infekcjami oportunistycznymi. Jeśli mają wysokie miano wirusa są bardzo zakaźne.

 

HIV jest uważany za wirus, który po zarażeniu pozostaje w ciele nosiciela na całe życie. Znane są tylko dwa przypadki naturalnego ozdrowienia z wirusa.

HIV jest leczony terapią antyretrowirusową (ART). Terapia ta pomaga opanować wirusa, stłumić jego działanie i zmniejszyć ryzyko przenoszenia na inne choroby. Osoby, które przyjmują leki na HIV zgodnie z zaleceniami, mogą nigdy nie przejść do trzeciego etapu choroby.

Bez leczenia ludzie z AIDS zwykle przeżywają około trzech lat. Kiedy HIV staje się AIDS, z jego ciężkimi objawami, leczenie jest znacznie trudniejsze, ponieważ inne związane z tym infekcje lub nowotwory wymagają innych form leczenia. Gruźlica jest najczęstszą przyczyną śmierci pacjentów z AIDS, dlatego poszukuje się nowych schematów leczenia gruźlicy i innych chorób, które łączą się z AIDS.

 

SKOMENTUJ

Dodaj komentarz
Wpisz swoje imię