Zarówno badania naukowe jak i zwykłe obserwacje pokazują, że osoby inteligentne nie otaczają się dużą grupą znajomych i przyjaciół.
Niektórzy mogli by uznać, że samotność ta może zadręczyć. Jak się jednak okazuje, jest to samotność, która im nie tylko nie doskwiera – jest wręcz przeciwnie. Idealnie odnajdują się w świecie wspólnie ze swym wiernym towarzyszem (najczęściej partnerem lub jednym przyjacielem) oraz wybranymi bliskimi osobami – wyłącznie z nimi lubią się spotykać i spędzać czas.
Osoby inteligentne raczej unikają tłumu, nie przepadają za „eventami integracyjnymi” w pracy i dużych spotkaniach rodzinnych. Bardzo często popularne zabawy (np. wesela) dla większości społeczeństwa normalne i przez nią uwielbiane, dla inteligentnych jednostek są żenujące i nieatrakcyjne. Badania pokazują także, że tylko niewymagające osoby, o bardzo „przeciętnej” inteligencji posiadają dużo przyjaciół i czują się dobrze, kiedy wokół nich jest gwarnie. W przeciwieństwie do osób inteligentnych – musza ciągle mieć towarzystwo, gdyż nie potrafią pobyć w samotności – sami ze sobą.
Dlaczego osoby inteligentne mają mniej przyjaciół?
Odpowiedzi na to pytanie szukała grupa psychologów, której w badaniach udało się ustalić kilka przyczyn:
- lubią swoje towarzystwo;
- dużo czasu spędzają na czytaniu i nauce;
- czują się szczęśliwie wyłącznie w towarzystwie najbliższych i wyselekcjonowanych osób;
- mają poczucie marnowania czasu na niewiele wnoszące relacje;
- odbierają rzeczywistość „głębiej”, podczas gdy przeciętni jedynie „powierzchownie”;
- nie potrzebują towarzystwa;
- czas pochłania im praca, najbliżsi oraz pasje – dla pozostałych ludzi brakuje im czasu.
- trudno im znaleźć osobowe na odpowiednim poziomie.
Osoby inteligentne mają wyższe wymagania wobec osób, którymi się otaczają, nie znoszą bylejakości. Nie pozwalają, aby inni ich nie szanowali i wykorzystywali. Odrzucają więc ludzi, którzy źle ich traktują i nie mają wystarczającego poziomu. Większość relacji w życiu człowieka jest interesowna – osoby inteligentne mają tego świadomość i nie próbują się łudzić, że jest inaczej. W relacje, które ich nie zadowalają wchodzą tylko wtedy, kiedy muszą – np. w pracy. Rezygnują z czegoś co nie spełnia ich oczekiwań lub nie dostarcza oczekiwanych korzyści. Z dużą rezerwą podchodzą do nowo poznanych osób.
Nie odczuwają również, że liczba posiadanych znajomych czy przyjaciół w jakikolwiek sposób ich definiuje. Są specyficzne, co sprawia, że nie każdy akceptuje ich sposób bycia – czego są świadomi. Są natomiast szczerzy – nie kryją się ze swoim prawdziwym ja, nie grają i nie próbują dopasować się do otoczenia. Wiele osób odbiera takie osoby za niedostępne. Nie wierzą w „opinię publiczną”, to „co powiedzą inni” w ogóle ich nie obchodzi.
Osoby inteligentne często posiadają wysoką, wypracowaną własnymi siłami pozycję społeczną, często odnoszą sukcesy – co stawia na ich życiowej drodze wiele zawistnych osób. Przez samą zazdrość innych, takim osobom trudniej nawiązać pozytywne relacje. Kolejnym problemem w tej dziedzinie jest „brak czasu” -z jednej strony czas pochłania praca, potem najbliżsi i pasja – dla pozostałych osób zwyczajnie nie ma czasu. Osoby inteligentne są również bardzo ostrożne w nazywaniu kogoś przyjacielem.
