Wysokie poziomy toksycznego ołowiu znaleziono w kościach 46% bielików pobranych w 38 stanach USA w latach 2010-2018.
Badaniu poddano krew, kości, pióra i tkankę wątroby 1210 bielików. Celem badania była ocena przewlekłego i ostrego narażenia na ołów.
„Po raz pierwszy byliśmy w stanie ocenić narażenie bielików na ołów i konsekwencje dla populacji w skali kontynentalnej” – powiedział współautor badania Todd Katzner, biolog dzikiej przyrody w U.S. Geological Survey w Boise w stanie Idaho. „To przerażające, że prawie 50% z nich w ciągu życia jest wielokrotnie narażonych na szkodliwe działanie ołowiu”.
Ołów jest neurotoksyną, która nawet w niewielkich dawkach zaburza równowagę i wytrzymałość orła, zmniejszając jego zdolność do latania, polowania i rozmnażania. W dużych dawkach ołów powoduje drgawki, trudności w oddychaniu i śmierć.
W badaniu oszacowano, że ekspozycja na ołów zmniejszyła roczny wzrost populacji bielików o 4% i orłów przedniego o 1%. Bielik amerykański jest jednym z najsłynniejszych amerykańskich historii sukcesu w dziedzinie ochrony zwierząt, a ptaki zostały usunięte z listy gatunków zagrożonych w 2007 roku.
Naukowcy twierdzą, że wysoki poziom ołowiu nadal stanowi duży problem. Poza hamowaniem wzrostu populacji orłów, narażenie na ołów zmniejsza ich odporność na przyszłe wyzwania, takie jak zmiana klimatu czy choroby zakaźne.
Wcześniejsze badania wykazały wysokie narażenie na ołów w określonych regionach, ale nie w całym kraju. Próbki krwi żywych orłów w nowym badaniu zostały pobrane od ptaków schwytanych i zbadanych z innych powodów; próbki kości, piór i wątroby pochodziły od orłów zabitych w zderzeniach z pojazdami, liniami energetycznymi lub innymi nieszczęściami.
„Ołów jest powrzechny i dostępny dla tych ptaków na większą skalę, niż wcześniej sądziliśmy” – powiedział współautor Vince Slabe, biolog zajmujący się badaniami przyrody w organizacji non-profit Conservation Science Global. „Fragment ołowiu wielkości końca szpilki jest wystarczająco duży, aby spowodować śmiertelność u orła.”
Naukowcy odkryli również podwyższony poziom ekspozycji na ołów jesienią i zimą, co zbiega się z sezonem polowań w wielu stanach. W tych miesiącach orły żerują na zwłokach i stosach jelit pozostawionych przez myśliwych, które często są podziurawione odłamkami ołowianego śrutu lub fragmentów kul.
Slabe powiedział, że rezultatem badań nie było dyskredytowanie myśliwych. „Myśliwi są jedną z najważniejszych grup ochrony przyrody w tym kraju” – powiedział, zauważając, że opłaty i podatki płacone przez myśliwych pomagają finansować stanowe agencje ochrony przyrody. Slabe dodał równocześnie, że ma nadzieję, iż odkrycie zapewni możliwość „porozmawiania z myśliwymi o tym problemie w jasny sposób” i że więcej myśliwych dobrowolnie przejdzie na amunicję bezołowiową, taką jak pociski miedziane.
Amunicja ołowiana do polowań na ptactwo wodne została zakazana w 1991 roku z powodu obaw o zanieczyszczenie dróg wodnych, a władze ds. dzikiej przyrody zachęcały do używania nietoksycznego śrutu stalowego. Jednak amunicja ołowiana jest nadal powszechna w polowaniach na ptaki górskie i na grubą zwierzynę.
W Raptor Center Uniwersytetu Minnesota, weterynarz i dyrektor wykonawczy Victoria Hall powiedziała, że „85 do 90% orłów, które trafiają do naszego szpitala, ma pewien poziom ołowiu we krwi”, a prześwietlenia często pokazują fragmenty ołowianych kul w ich żołądkach. Powiedziała, że orły o stosunkowo niskim poziomie mogą być leczone, ale tych o wysokim narażeniu nie da się uratować.
Laura Hale, prezes zarządu organizacji non-profit Badger Run Wildlife Rehab w hrabstwie Klamath w stanie Oregon, powiedziała, że nigdy nie zapomni pierwszego orła, którego spotkała z ostrym zatruciem ołowiem w 2018 roku. Odpowiedziała na wezwanie mieszkańców dotyczące orła, który wydawał się nieruchomy w zaroślach i przyniósł go do kliniki. Młody łysy orzeł był owinięty kocem, niezdolny do prawidłowego oddychania, nie mówiąc już o staniu czy lataniu.
„Jest jest przerażające, kiedy patrzysz, jak orzeł walczy o oddech z powodu zatrucia ołowiem” – powiedziała drżącym głosem. Orzeł wpadł w konwulsje i zmarł w ciągu 48 godzin. Ołów w świecie zwierząt dotyka nie tylko orły, ale także wiele innych ptaków – w tym jastrzębie, sępy, kruki, łabędzie i gęsi – powiedziała Jennifer Cedarleaf, dyrektor ds. ptaków w Alaska Raptor Center, organizacji non-profit zajmującej się ratowaniem dzikich zwierząt w Sitka na Alasce.
