Miód pitny jest napojem o bogatej historii, jednak przygotowanie go w domu często postrzegane jest jako żmudne i skomplikowane. Przepis na miód pitny może być łatwy, jeśli odpowiednio się do tego przygotujemy!
Rodzaje miodów pitnych
Tradycyjnie, istnieje kilka rodzajów miodu pitnego: półtoraki, dwójniaki, trójniaki oraz czwórniaki. Zasadniczą różnicą między nimi jest stężenie brzeczki, czyli stosunek miodu do wody. Od niego będzie też zależeć moc napoju, a więc jego zawartość alkoholu.
Zanim zaczniemy wytwarzanie miodu pitnego, warto przygotwać się do tego merytorycznie i zdecydować który rodzaj trunku będziemy przygotowywać.
Historia miodu pitnego
Miód pitny znany jest już od czasów starożytnych, a w Polsce pierwsze wzmianki o nim pojawiały się już w średniowieczu. Polacy rzadko mieli dostęp do wina, a więc raczyli się zwykle piwem, bądź właśnie miodem pitnym. Był to trunek luksusowy, który często podawano na weselach. Od niego pochodzi też nazwa miesiąca miodowego.
Miody pitne nadal nie tracą na popularności i mają swoich amatorów na całym świecie. Co więcej, co roku najlepsze trunki oceniane są na Ogólnopolskim Konkursie Win, Miodów Pitnych i Napojów Winiarskich.
Jak przygotować miód pitny w domu
W tym celu będziemy musieli zaopatrzyć się w odpowiednie narzędzia:
- Kocioł do przygotowania brzeczki,
- Szklany balon do wina,
- Rurka fermentacyjna,
- Gumowy wężyk
Zaopatrzeni w te elementy, możemy zacząć ważenie miodu pitnego.
Przepis na najpopularniejszy miód pitny
Składniki:
- 2 litry organicznego płynnego miodu
- 4 litry przefiltoowanej wody
- około 30g kwasku cytrynowego
- łyżeczka cukru
- pożywka dla drożdży
- drożdże winne
Wykonanie miodu pitnego zaczynamy od przygotowania matki drożdżowej. Wlewamy szklankę letniej wody do butelki, do której dodajemy drożdże winiarskie i łyżeczkę cukru. Taką miksturę odstawiamy na około tydzień w ciepłe miejsce.
Następnie, przygotowujemy brzeczkę. Mieszamy miód z wodą i gotujemy przez około 30 minut. W trakcie gotowania zbieramy szumowinę z jej powierzchni, dolewając wody. Następnie przelewamy brzeczkę do balona, dodajemy matkę drożdżową oraz kwasek cytrynowy. Gąsior zatykamy korkiem z rurką fermentacyjną. Naczynie zamykamy i czekamy na fermentację, przechowując je w ciepłym miejscu.
Fermentacja jest podzielona na dwa etapy. Pierwszy etap jest bardzo gwałtowny (roztwór mocno się pieni). Etap ten trwa około 2-3 tygodni. Drugi etap ma znacznie łagodniejszy przebieg i trwa około 5-6 tygodni.
Po tym okresie czasu myjemy gąsior i osuszamy go i przelewamy do niego z powrotem brzeczkę. Tak przygotowaną brzeczkę pozostawiamy na około rok w spokoju. Po roku robimy prosty test na dojrzałość miodu: nalewamy trochę miodu do szklanki i pozostawiamy go w temperaturze pokojowej na 48 godzin, jeżeli po tym czasie miód jest klarowny (niemętny) to oznacza, że jest już dojrzały. Jeśli zmętniał to znaczy, że jeszcze nie dojrzał. Odstawiamy go wówczas na dodatkowe kilka miesięcy.
Powodzenia!
