Od kilku lat po internecie krąży łańcuszek namawiający do pozostawiania pestek po spożytych owocach, suszenia ich i rozrzucania w plenerze.
Posty z tą poradą zyskują rekordową liczbę udostępnień, a wiele osób bezrefleksyjnie stosuje się do wskazówek. Ba – niektórzy gotowi są walczyć za sprawę, broniąc łańcuszka, a w istocie wykazując się całkowitą nieznajomością podstaw ekologii, czy ochrony środowiska. I nie tylko o niezbyt mądre pomysły tu chodzi, ale poważne zagrożenie, jakie można stworzyć takim postępowaniem.
„Przy każdym wyjściu z samochodu na wsi lub podczas jazdy samochodem wyrzucaj pestki. Jeśli dzięki temu prostemu działaniu możemy przyczynić się do wzrostu jednego nowego drzewa w każdym sezonie, nasza misja, aby odwrócić ten świat będzie wypełniona” – nawołuje autor posta, zyskując grono wiernych wyznawców – na nieszczęście.
Naukowcy nie podzielają zachwytów udostępniających. Wręcz przeciwnie, ostrzegają, że to prosta droga do inwazji biologicznej. Rośliny uprawne są najczęściej krzyżówkami kilku gatunków obcych, które puszczone samopas w środowisku mogłyby zachować się w sposób niemożliwy do przewidzenia. Niektóre z nich, z pewnością okazałyby się gatunkami inwazyjnymi, wypierającymi rodzimą roślinność. To z kolei prowadziłoby do zaniknięcia gatunków zwierząt bezkręgowych żywiących się ich częściami i jednocześnie stanowiącymi pokarm innych. Efekt domina mógłby doprowadzić do całkowitego zniszczenia niektórych ekosystemów.
Taka apokaliptyczna wizja jest, niestety bardzo prawdopodobna, ponieważ żyjemy w antropocenie i epoce kryzysu klimatycznego. Rodzime, polskie gatunki już muszą konkurować z przybyszami z południa, którzy wraz z ociepleniem klimatu poszerzają swoje zasięgi. Dodatkowo część roślin rosnących rdzennie w polskim krajobrazie bardzo źle znosi powiększającą się suszę hydrogeologiczną i konieczność konkurowania z nowymi, sztucznie wprowadzonymi do środowiska gatunkami, mogłaby oznaczać skazanie na śmierć doskonale znanych brzóz, czy świerków i wielu innych.
Opublikowany już ponad rok temu raport IPCC i IPBES dotyczący katastrofy klimatycznej i metod zapobiegania jej skutkom, jasno wskazuje, że nowe nasadzenia powinny być starannie dobierane pod kątem bioróżnorodności i wpływu na lokalne ekosystemy tak, żeby nie zaburzyć ich działania. Uwzględniono w nim wyłącznie gatunki rodzime i zadomowione, ponieważ wprowadzanie do środowiska obcych zawsze kończy się źle.
Nie rozrzucaj pestek gdzie popadnie, bo może się zdarzyć, że zapoczątkujesz śmierć ekosystemu, w którym „obce” nasiono znajdzie odpowiednie warunki rozwoju.
MT
