Upiorna maskarada połączona z oglądaniem horrorów i dziecięcymi wędrówkami po domach w poszukiwaniu słodyczy, ze słynnym hasłem „cukierek albo psikus” – tak wygląda komercyjne Halloween, obchodzone szczególnie hucznie w Stanach Zjednoczonych.
Poza USA święto jest popularne też w Irlandii, Kanadzie, Australii i Wielkiej Brytanii. Powoli rozprzestrzenia się też na inne kraje. Do Polski zawitało pod koniec XX wieku.
Stanowiąc jawny kontrast między zwyczajowo obchodzi=onymi w Polsce Zaduszkami i Wszystkich Świętych w narzuconej przez Kościół Katolicki konwencji, wywołuje sprzeciw głównie pośród wyznawców tej religii. Katolicy zarzucają Halloween powiązania okultyzmem i kultem Szatana, dopatrując się w wydrążonych dyniach i koszykach z cukierkami, przejawów działania sił nieczystych.
Tymczasem samo święto wywodzi się prawdopodobnie z celtyckiego Samhain, oznaczającego nadejście zimy. Niektóre źródła podają też jako możliwą genezę, czasy starożytnego Rzymu i obchodzone tam hucznie święto na cześć nimfy Pomony, patronki sadów i owoców, których zbiory właśnie w końcu października kończono, modląc się o udane plony na przyszły rok.
To czy w Polsce powinno się obchodzić Halloween czy pełne refleksji kościelne Wszystkich Świętych to wolny wybór każdego człowieka. Ważne jest jednak, żeby bez względu na rodzaj ekspresji odnieść się z szacunkiem dla wyborów innych ludzi.
Jedni potrzebuj ciszy, skupienia i zadumania nad grobami bliskich, inni traktują ten dzień jako okazję do przebierania i maratonów horrorów. I dopóki nie krzywdzą tym innych, mają pełne prawo do obchodów zgodnych z własnym wnętrzem.
MT
