Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową przechodzą intensywne zmiany emocjonalne, które bardzo różnią się od ich zwykłego nastroju i zachowania. Zmiany te wpływają na ich codzienne życie. Depresja maniakalna składa się z okresów manii lub hipomanii, w których osoba czuje się bardzo szczęśliwa, na zmianę z epizodami depresji.
Depresja dwubiegunowa ma silne uwarunkowania biologiczne – genetyczne, zaburzenia równowagi neuroprzekaźników w mózgu, choroby somatyczne, ale często na jej ujawnienie się wpływają czynniki środowiskowe. Z reguły rozpoczyna się w młodym wieku – u osób przed 30 rokiem życia.
Epizody depresyjne mają takie same objawy jak ciężka depresja, w tym:
- uczucie smutku lub pustki,
- brak energii,
- zmęczenie,
- problemy ze snem,
- problemy z koncentracją,
- zmniejszona aktywność,
- utrata zainteresowania dotychczas przyjemnymi zajęciami,
- myśli samobójcze.
Objawy fazy maniakalnej obejmują:
- wysoką energię,
- zmniejszoną ilość snu,
- drażliwość,
- gonitwę myśli i mowy,
- wspaniałe myślenie,
- zwiększona samoocenę i pewność siebie,
- niezwykłe, ryzykowne i autodestrukcyjne zachowanie,
- uczucie uniesienia lub euforii.
W ciężkich przypadkach epizody mogą obejmować halucynacje i urojenia. Hipomania jest mniej ciężką formą manii. Fazy maniakalne i depresyjne choroby afektywnej dwubiegunowej niekoniecznie przebiegają według schematu. Przed fazą manii osoba może mieć kilka napadów depresji. Epizody mogą być również mieszane, w których są objawy zarówno manii, jak i depresji.
Najpopularniejsze formy zaburzeń afektywnych dwubiegunowych to:
Choroba afektywna dwubiegunowa typu I – objawia się co najmniej jednym epizodem maniakalnym, który może poprzedzać lub następować epizodami hipomanii lub depresji. W niektórych przypadkach mania może wywołać oderwanie się od rzeczywistości – psychozę.
Choroba afektywna dwubiegunowa typu II – objawia się jednym epizodem depresji i co najmniej jednym epizodem hipomanii, ale nigdy manii.
Epizody nastroju trwają od kilku dni do kilku miesięcy i mogą również wiązać się z myślami samobójczymi. Epizody depresji mogą trwać od 4 do 9 miesięcy, a manii od 2 tygodni do 5 miesięcy.
Nie jest to łatwa choroba do zdiagnozowania ze względu na różnorodność symptomów. Najważniejszym kryterium w powodzeniu leczenia jest szybka diagnoza. Leczenie trwa zwykle przez całe życie i często obejmuje połączenie leków i psychoterapii. W terapii stosowane są leki antydepresyjne, przeciwlękowe, antypsychotyczne i antypadaczkowe. W ciężkich przypadkach, kiedy dochodzi do myśli samobójczych lub nadmiernej agresji, może być nawet konieczna hospitalizacja.
Osoby potrzebujące mogą skorzystać z bezpłatnej pomocy w języku polskim dzwoniąc do U.S. Department of Health and Human Services po numer 1-877-696-6775.
