Historyczne miasto Rhyolite w Newadzie nazywane „Bramą do Doliny Śmierci” jest jednym z najczęściej fotografowanych miast duchów na Zachodzie USA.
Miasto powstało na początku 1905 roku jako jeden z kilku obozów górniczych podczas gorączki złota w tych rejonach. Tysiące poszukiwaczy złota, deweloperów, górników i usługodawców napłynęło do Bullfrog Mining District. Wielu osiedliło się w Rhyolite, które leżało w osłoniętym basenie pustynnym w pobliżu największego producenta w regionie, kopalni Montgomery Shoshone Mine.
W 1907 Rhyolite posiadało oświetlenie elektryczne, wodociągi, telefony, gazety, szpital, szkołę, operę i giełdę. Statystyki podają, że od 3500 do 5000 ludzi mieszkało w Rhyolite w latach 1907-08.
Ale jak to bywało w tamtych czasach tak jak szybko Rhyolite stanął w obliczu sławy i bogactwa tak i szybko popadł w ruinę. Problemy zaczęły się już w 1911 roku kiedy kopalnia została zamknięta. Miasto funkcjonowało przez kolejne kilka lat. W 1923 roku tylko jedna osoba zamieszkiwała Rhyolite, 92-letni mężczyzna, który zmarł rok później.
Po śmieci ostatniego mieszkańca znaczna część infrastruktury Rhyolite stała się źródłem materiałów budowlanych dla innych miast i obozów górniczych. Całe budynki przeniesiono do oddalonego o 5 mil miasteczka Beatty. Hala Związku Górników w Rhyolite stała się Ratuszem Staromiejskim w Beatty. Nawet dwupokojowe domki, w których zamieszkiwali górnicy zostały przeniesione i ponownie zmontowane jako domy wielopokojowe w nowej miejscowości.
W Rhyolite nadal znajdują się ruiny zajezdni kolejowej, wagonu kolejowego, Bottle House – dom wykonany z 50 000 butelek, szkoła i cmentarz.
Od lat ziemia, na której sto lat temu rozkwitał Rhyolite zarządzana jest przez Bureau of Land Management (Biuro Zarządzania Gruntami). Przez 60 lat Rhyolite służył jako plan filmowy i sceneria w nakręceniu wielu filmów hollywoodzkich.
Od lat 80. teren Miasta Duchów stał się roboczą przestrzenią dla artystów. Trend ten rozpoczął polski artysta, mieszkający w Belgii, Albert Szukalski. W 1984 roku na terenie Rhyolite stworzył rzeźbę The Last Supper – Ostatnia Wieczerza i umieścił ją na ulicy Złotej w pobliżu zajezdni kolejowej Rhyolite. Ostatnia Wieczerza powstała na podstawie fresku Leonarda Da Vinci.
Aby stworzyć naturalnej wielkości postacie duchów, Szukalski owinął żywe modele tkaniną (prześcieradłami) nasączoną mokrym tynkiem i upozował je jak na obrazie Da Vinci. Po zastygnięciu gipsu prześcieradła przeistoczyły się w sztywny całun, który Szukalski pokrył włóknem szklanym, czyniąc je odpornymi na warunki atmosferyczne. Oryginalnie zamierzeniem polskiego artysty było, aby rzeźba przetrwała dwa lata.
Praca na pustyni tak przypadła mu do gustu, że Szukalski nie tylko nie poprzestał na jednej rzeźbie, ale również zaprosił innych artystów do stworzenia rzeźb w Rhyolite. Kolejnymi rzeźbami Polaka, które stanęły na pustynnym terenie były Ghost Rider, Serving Ghost Don Quixote, i Desert Flower. Do Szukalskiego dołączyli jego belgijscy koledzy – doktor Hugo Heyrman, Dre Peeters i Fred Bervoets, tworząc kolejne rzeźby.
Albert Szukalski zmarł w 2020 roku. Przed śmiercią Szukalski poprosił kurator artystyczną Suzanne Hackett-Morgan, aby szukała nowych artystów i rozwinęła zapoczątkowany przez niego projekt artystyczny na pustyni. Morgan dotrzymała słowa.
Rok po śmierci artysty na terenie Rhyolite powstało non profit muzeum – Goldwell Museum. Wszystkie rzeźby i dzieła sztuki stojące na terenie Miasta Duchów stały się własnością muzeum, które do dzisiaj zajmuje się ich konserwacją oraz promowaniem sztuki i kultury w Dolinie Śmierci.
