Statystyki są nieubłagane. Młodzie ludzie coraz wcześniej zaczynają pić alkohol i stosować inne używki. Tymczasem istnieją kraje, którym się udało skutecznie ten trend zahamować. Należy do nich Islandia.
Nordyckie państwo położone na północnych wodach Oceanu Atlantyckiego poważnie potraktowało niechlubne statystyki – niespełna 20 lat temu było w czołówce krajów z procentem młodzieży sięgającej po niebezpieczne używki. Jak, zatem, w ciągu zaledwie jednego pokolenia potrafiło ten problem rozwiązać?
W roku 1998 uruchomiono na wyspach program „Młodzież na Islandii”, który miał pomóc zagubionym dziewczynom i chłopcom. Zbudowano sieć skomplikowanych badań dotyczących stosowania środków psychoaktywnych przez nieletnich. Po opracowaniu, na ich podstawie algorytmów wskazujących na wiek, płeć, środowisko, upodabnia i wiele innych, szczegółowych parametrów, zaprojektowano długofalowy plan działania.
Do pracy wdrożono rodziców i opiekunów organizując cykle szkoleń mających na celu nauczenie dorosłych jak być wsparciem dla młodszych pokoleń. Założenia oparte były też na zasadzie podziału odpowiedzialności za podobne zachowania – część spada na młodego człowieka, ale większość na środowisko, w jakim się wychowuje. Fundamentem programu było wartościowe spędzanie czasu wspólnego i wsparcie bez narzucanego kierownictwa.
Ustanowiono tez prawo, na mocy którego dzieci do 12 roku życia jeżeli miałyby przebywać na ulicach po godzinie 20, musiałyby być objęte opieką dorosłego. Analogicznie 13 latki miały czas do 22. Szybko przyniosło to oczekiwane skutki i Islandia ze szczytów niechlubnych rankingów zjechała na ich dół. Obecnie tylko 5% islandzkiej młodzieży przyznaje się do stosowania używek.
Mądre wsparcie dorosłych nie jest ograniczaniem wolności, ale wskazywaniem drogi. Zapewnia młodym ludziom bezpieczeństwo. Pozbawienie ich takiej czułej uwagi sprawia, że zaczynają błądzić, szukając autorytetów na własną rękę, a to rzadko kończy się dobrze – jak wykazały badania islandzkiego społeczeństwa.
MT
Wstyd być Polakiem? Polska w tym zestawieniu na szarym końcu Europy
