Tygrysy to największy znany gatunek kotowaty na planecie i jeden z najbardziej przerażających drapieżników na świecie. Są znane z bardzo rozpoznawalnego czerwono-pomarańczowego futra w paski.
Pomarańczowy kolor sierści tygrysa jest wytwarzany przez substancję chemiczną o nazwie feomelanina.
Kolory i wzory zwierzęcych futer służą wielu różnym celom. W przypadku tygrysów, ich piękne ubarwienie ma im pomóc w pozostaniu niewidocznymi dla ich ofiar.
Doktor John Fenell wraz ze swoim zespołem badaczy z University of Bristol wyjaśniają jak jest to możliwe.
Otóż głównym posiłkiem tygrysów są jelenie, dziki i inne zwierzęta kopytne. Te zwierzęta, podobnie jak większość ssaków, są dichromatyczne. Mają tylko dwa rodzaje funkcjonujących receptorów kolorów w oku. Oznacza to, że nie widzą różnicy między czerwienią a zielenią.
Zwierzęta te mogą odbierać tylko niebieskie i zielone światło, są praktycznie daltonistami na kolor czerwony, jak niektórzy ludzie. Pomarańczowe ubarwienie tygrysów wydaje się im zielone, co pozwala tygrysom idealnie wtopić się w tło natury pozostając wręcz niewidzialnymi dla ich ofiar.
Chociaż zielone tygrysy byłyby prawdopodobnie jeszcze trudniejsze do zauważenia ewolucja nie posunęła się tak daleko.
„W istocie łatwiej jest produkować brązy i pomarańcze ze względu na biomolekularną strukturę budowy zwierzęcia” niż zielone, twierdzi doktor Fennell, wykładowca w dziedzinie wykrywania zwierząt i biometrii w Bristol Veterinary School w Wielkiej Brytanii . „W rzeczywistości jedynym rozpoznawalnym zielonym ssakiem jest leniwiec, a jego futro w rzeczywistości nie jest zielone. To alga, która rośnie w jego futrze jest zielona. I o ile mi wiadomo, nie ma zielonych zwierząt futerkowych”.
Fennell użył sztuczną inteligencję do określenia idealnego ubarwienia i idealnych wzorów do ukrywania się w różnych środowiskach. W swoim eksperymencie wykorzystali obrazy środowiska, w którym żyją tygrysy. Następnie generując obrazy sprawdzali, czy kamuflaż pomaga zwierzęciu wtopić się w otoczenie.
„Można sobie wyobrazić, że w ewolucyjnym wyścigu zbrojeń poprawa percepcji wzrokowej zapewniłaby ofierze lepsze systemy wzrokowe w pierwszej kolejności”, twierdzi Fennell. „Wydaje się jednak, że nie ma presji ewolucyjnej, szczególnie na jelenie, które są główną ofiarą tygrysa, aby stały się trójchromatyczne. Prawdopodobnie dlatego, że tygrys nie wie, że jest pomarańczowy, ponieważ również jest dwuchromatyczny”.
Doktor Fennell dodaje, że „ewolucyjny wyścig zbrojeń naprawdę nie istnieje dla tego koloru jako takiego. Tygrys wyewoluował w toku ewolucji, aby mieć kolor, system kamuflażu, który bardzo dobrze chroni go w dżungli”.
U tygrysów istotną rolę w kamuflażu odrywają również ich pionowe paski w kolorach od brązowego do czarnego. Są one przykładem tego co biolodzy nazywają przełomowym ubarwieniem lub kamuflażem zakłócającym. Pomagają one rozbić kształt i rozmiar tygrysa, dzięki czemu wtapia się on lepiej w drzewa i wysokie trawy.
Jak dodają naukowcy, ubarwienie jest szczególnie ważne u tygrysów, ponieważ te drapieżniki nie polują w grupach, jak lew, ani nie są tak szybkie jak gepard. Tygrysy to samotne koty, które, aby przetrwać, polegają na ukrywaniu się i kamuflażu.
Według niektórych szacunków sto lat temu tylko w samych Indiach wędrowało od 50 000 do 80 000 tygrysów. Dziś tygrys jest sklasyfikowany jako zagrożony i znajduje się na Czerwonej Liście Zagrożonych Gatunków opublikowanej przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN). Szacuje się, że obecnie na świecie żyje tylko 3500 tygrysów.
