Jan Nowicki – Król Życia, aktor, reżyser i poeta.
Jan Nowicki w 1958 rozpoczął w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej w Łodzi studia aktorskie, których nie ukończył. Krótko pracował w kopalni i po raz kolejny zdał do szkoły aktorskiej, tym razem w Krakowie. Dyplom uzyskał w 1964. W tym samym roku zadebiutował na scenie na scenie Starego Teatru, z którym był nieprzerwanie związany przez 30 lat.
Zagrał dziesiątki ról, a jego kreacje Stawrogina w „Biesach”, Rogożyna w „Nastazji Filipownej”, Artura w „Tangu” czy księcia Konstantego w „Nocy listopadowej” przeszły do historii polskiego teatru.
Równocześnie rozpoczął pracę w filmie. Zagrał w „Pierwszym dniu wolności” Aleksandra Forda. Następnie wcielił się w postać kapitana Wyganowskiego w „Popiołach” w reżyserii Andrzeja Wajdy. Zagrał także u Skolimowskiego w „Barierze”. Szeroką popularność zapewniła mu rola Kettlinga w ekranizacji „Pana Wołodyjowskiego” w reżyserii Jerzego Hoffmana. Widzowie zapamiętali go również jako „Wielkiego Szu”, księcia Hansa Henricha XV von Teussa w „Magnacie” czy ojca Cleo w „Młodych wilkach”. W sumie stworzył ponad 200 kreacji filmowych i teatralnych. W ostatnich latach widzowie mogli podziwiać jego role w „Panu T.”, „Kamerdynerze” czy „11 minutach”.
Jan Nowicki był także autorem wierszy, tekstów piosenek, kolęd, felietonów. W 2000 roku wydał książkę „Między niebem a ziemią” – zbiór felietonów/listów publikowanych w latach 1998-2000 na łamach „Przekroju”, których adresatem był Piotr Skrzynecki – twórca krakowskiej Piwnicy pod Baranami. Głównym tematem swojego pisarstwa Jan Nowicki uczynił przemijanie.
Jan Nowicki otrzymał liczne odznaczenia, w tym: Order Odrodzenia Polski, Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis, a także Krzyż Oficerski Zasługi Orderu Republiki Węgierskiej.
5 listopada Jan Nowicki obchodził 83. urodziny.
IAR
Posłuchaj podcastów:
