Naukowcy z Uniwersytetu Warszawskiego opracowali raporty na temat psychologicznych aspektów życia w pandemii.
Przez prawie rok 24 zespoły naukowe z Uniwersytetu Warszawskiego, ale też z ośrodków badawczych w USA, Wielkiej Brytanii i Włoch badały, między innymi zdrowie psychiczne Polaków, metody radzenia sobie ze stresem, sytuację różnych grup wiekowych w trakcie epidemii, czy gotowości do przestrzegania restrykcji.
Jak mówi koordynatorka badań, doktor habilitowana Małgorzata Gambin, wyniki badań pokazują, że dzieci obawiały się koronawirusa w innym czasie niż na przykład ojcowie. „Rodzice obserwowali u swoich dzieci największe nasilenie lęku i niepokoju oraz napięcia na początku pandemii – w maju i czerwcu. Ojcowie z kolei doświadczali podwyższonego nasilenia objawów lęku w maju i w grudniu. Matki przejawiały wyższy poziom depresji i lęku niż ojcowie. Jednak u matek nie obserwowaliśmy większych zmian w nasileniu tych objawów” – wyjaśnia Małgorzata Gambin.
Badania pokazały, że – na przykład Ślązacy – odczuwali większy lęk przed wirusem, niż mieszkańcy reszty kraju. Z kolei Kaszubi deklarowali większe gromadzenie zapasów, czy środków finansowych w związku z pandemią.
Ślązacy doświadczyli też pewnego rodzaju stygmatyzacji związanej z koronawirusem – mówi profesor Michał Bilewicz, który badał skutki pandemii wśród mniejszości narodowych. „Często Ślązacy spotykali się z różnego rodzaju wypowiedziami, czy to w mediach społecznościowych, czy na forach internetowych, czy w życiu codziennym, kiedy ktoś sugerował im, że oni, jako Ślązacy są odpowiedzialni za epidemię koronawirusa. Ma to związek z tym, że w pewnym okresie zachorowania na koronawirusa na Śląsku były wyższe niż w innych regionach kraju” – dodał profesor Bilewicz.
Ze szczegółami wszystkich raportów można się zapoznać na stronie internetowej www.covid.psych.uw.edu.pl
IAR
