Zmarł Piotr Szczepanik, piosenkarz, gitarzysta, aktor, wykonawca przebojów: „Goniąc Kormorany”, „Żółte kalendarze”, „Kochać”, „Nigdy więcej”. Podczas stanu wojennego organizował niezależną, podziemną scenę muzyczną. Miał 78 lat. O śmierci artysty poinformowała jego córka, Jagoda Maria Szczepanik.
W czasie studiów na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim związał się z kabaretem. Debiutował w 1963 roku na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie. Popularność zdobył nastrojowymi i refleksyjnymi utworami. Pierwszych nagrań dokonywał dla Polskiego Radia z zespołami – Tajfuny i Ricercar ’64. Później wystąpił na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W latach 70. Piotr Szczepanik zaczął zajmować się piosenką poetycką. Występował sam, z gitarą. Koncertował w Polsce, a także poza krajem, między innymi w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie oraz wielu krajach europejskich
W latach 80. Szczepanik poświęcił się działalności opozycyjnej. Stał się jednym z bardów „Solidarności” obok Jacka Kaczmarskiego czy Przemysława Gintrowskiego. Od 1980 do 1989 roku, również w stanie wojennym, współtworzył Festiwal Piosenki Prawdziwej, wymierzony w cenzurę PRL-owskiej władzy. Przygotowywał też koncerty w Muzeum Archidiecezji Warszawskiej.
Piotr Szczepanik był również aktorem. Zagrał w obrazach: „Cierpkie głogi” Janusaz Weycherta, „Cham” Laco Adamika, będącym adaptacją powieści Elizy Orzeszkowej o tym samym tytule, „Kto nigdy nie żył…” Andrzeja Seweryna, czy filmie „Mój rower” z 2012 roku, w reżyserii Piotra Trzaskalskiego.
Piotr Szczepanik urodził się 14 lutego 1942 roku w Lublinie. Po maturze współpracował z lubelskim Teatrem Lalki i Aktora. Ukończył historię sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W trakcie studiów współpracował z kabaretem „Czart” i teatrem Akademii Medycznej „Dren 59”.
Debiutował na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie w 1963 roku. W latach 60. i 70. z Bohdanem Łazuką i Jackiem Fedorowiczem prowadził program estradowo-kabaretowy „Popierajmy się”.
W wyborach prezydenckich w 2005 roku należał do honorowego komitetu poparcia Lecha Kaczyńskiego. Dwa lata później, w wyborach parlamentarnych, opowiedział się za Prawem i Sprawiedliwością.
Informacyjna Agencja Radiowa/IAR/K.Koziełł/dok.
