Rośliny najczęściej stosowane w lecznictwie przez Indian z plemienia Cherokee

Jedno z indiańskich plemion – Cherokee, które pochodzi z południowo-wschodniej części rodzimych Stanów Zjednoczonych wierzy, że Stwórca ofiarował dar zrozumienia i właściwego konserwowania ziół leczniczych.

Plemię to całkowicie zaufało możliwościom matki natury w zakresie uzdrawiania i zapobiegania chorób, dolegliwości i schorzeń organizmu. Charokee są promotorami właściwych technik zbierania, przechowywania i konserwowania ziół. Wiedza, którą posiadają jest przekazywana z pokolenia na pokolenie.

Jedna z przekazanych im przez przodków technik zbierania głosi, że zbierać należy jedynie co trzecie znalezione zioło. Ma to zapobiegać wyginięciu gatunków roślin – doskonale wiadomo, że wiele z nich staje się rzadkością przez nadmierną eksploatację przyrody przez człowieka. Poniżej prezentujemy wybrane rośliny lecznicze plemienia Charokee.

 

1. Jeżyny (Blackberries)

Jest jedną z roślin najdłużej stosowanych przez wspomniane plemię – przede wszystkim jako składnik lekarstw na rozstrój żołądka. Ma jednak szereg innych zastosowań – dodanie jeżyn do kawy przyczyni się do zmniejszenia obrzęku tkanek i stawów. Wykonanie odwaru z korzeni z dodatkiem miodu i syropu klonowego będzie stanowić doskonały syrop na kaszel. Nawet niewielka ilość jeżyn pomoże w problemie krwawiących dziąseł. Jeżyny poprawiają trawienie, wzmacniają układ odpornościowy, korzystnie wpływają na zdrowe funkcjonowanie serca, mogą być wykorzystywane w profilaktyce nowotworów. Wypada wspomnieć również o składnikach prozdrowotnych zawartych w owocach: Witamina A, B6, C, E, K; tiamina, ryboflawina; niacyna; kwas foliowy; wapń; żelazo; magnez; fosfor; potas; cynk. Są bogatym źródłem aminokwasów i błonnika.

2. Mięta (Mint)

Jest bardzo popularnym ziołem, powszechnie stosowanym w formie herbatki. Zawiera wiele składników prozdrowotnych: witaminę A i C, potas, wapń, fosfor oraz błonnik. Indianie używają jej przede wszystkim jako środka leczniczego przy problemach z trawieniem. Liście mięty mogą być kruszone i wykorzystywane do sporządzania okładów i maści oaz do kąpieli – są ukojeniem dla swędzącej i podrażnionej skóry. Łodygi i liście mięty używane są przez uzdrowicieli Cherokee do obniżania wysokiego ciśnienia krwi. Kobietom karmiącym piersią, które zmagają się z problemem pękających sutków polecane jest przemywanie ich naparem z mięty.

Mięta

3. Dziewanna (Mullein)

Zioło to stosowane jest przy dolegliwościach astmatycznych oraz przy zatorach w klatce piersiowej. Zgodnie z przekonani Cherokee, wdychanie dymu z palonego korzenia i liści dziewanny uspokaja płuca. Roślina jest wyjątkowo pomocna przy podrażnionej błonie śluzowej. Można z niej zrobić ciepły wywar i moczyć w nim stopy – szczególnie aby zmniejszyć dolegliwości bólowe i obrzęk stawów. Dziewanna ma także właściwości przeciwzapalne, doskonale łagodzi bóle podrażnionych tkanek. Sporządzenia z kwiatów dziewanny herbatka ma właściwości uspokajające.

4. Prusznik (łac. ceanothus cuneatus)

Roślina przez plemię Cherokee stosowana jest w leczeniu torbieli, włókniaków, problemów z gardłem oraz przy zapaleniach jamy ustnej. Współczesne badania prowadzone nad prusznikiem wykazały, że jest on doskonałym środkiem w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi oraz blokad układu chłonnego. Indianie wykorzystują go ponadto do stymulowania czynności nerek oraz w leczeniu powiększonych węzłów chłonnych, powiększonych migdałów, przy hemoroidach, bólach miesiączkowych oraz zapaleniu migdałów. Aby wydobyć z rośliny najwięcej prozdrowotnych właściwości – Cherokee moczyli jego kwiaty we wrzącej wodzie przez ok. 5 minut a następnie pili herbatę kiedy była jeszcze ciepła.

 

5. Ożypałka (Cattail)

Indianie uważali działanie tego zioła za coś, co sklasyfikowalibyśmy współcześnie jako medycynę zapobiegawczą. Ożypałka jest lekkostrawna, prawie każda jej część, z wyjątkiem dojrzałych liści może być wykorzystywana w celach leczniczych. Ma wysoka zawartość skrobi, jej korzeń można przygotować podobnie jak ziemniaki – ugotować i pognieść. Pasta, która powstanie jest idealnym lekarstwem na oparzenia i rany. Pyłek ożypałka zawiera duże pokłady błonnika – może być wykorzystywany jako dodatek w piekarnictwie. Proszek wykonywany z suszonych kwiatów może być stosowany jako środek zapobiegawczy poparzeniom skóry u niemowląt, które powstają przy pieluszkowaniu. Kwiaty ożypałka bywają pomocne przy biegunkach.

Ożypałka

6. Greenbriar

Korzenie tej rośliny cechują się wysoką zwartością skrobi, liście bogate są w witaminy i minerały. Grreenbriar ma dziwny i ostry smak, jest bogaty w kalorie. Korzenie mogą być wykorzystywane podobnie do ziemniaków. Indianie uważają roślinę za oczyszczacz krwi i łagodny środek o działaniu moczopędnym, który leczy także infekcje dróg moczowych. Z liści tego zioła wytwarzają maść, którą stosują w leczeni uran i oparzeń. Liście wykorzystywane są także do zaparzenia „herbaty”, która okazuje się pomocna w leczeniu zapaleń stawów. Jagody greenbriar mogą być spożywane na surowo oraz wykorzystywane do przetworów.

7. Qua loga (Sumak)

Do celów leczniczych można wykorzystywać każdą część tego zioła. Z kory można przygotować łagodne wywary, które koją dolegliwości układu trawiennego – w szczególności biegunkę, można je również stosować jako płukanki – wówczas są pomocne przy bólach gardła. Dojrzałe jagody nadają się do sporządzania napoju bardzo bogatego w witaminę C, który wzmacnia odporność. Herbata przygotowana z liści sumaka może być wykorzystywana do obniżenia wysokiej gorączki. Zgniecione liście wykorzystuje się do spreparowania maści, pomocnej przy wysypce spowodowanej przez trujący bluszcz. Najnowsze badania naukowe wykazały, że sumak włączony do codziennej diety realnie przyczyni się do obniżenia poziomu cholesterolu.

8. Big Stretch (Wild Ginger) – Dziki Imbir

Cherokee wykorzystują korzeń dzikiego imbiru do sporządzenia herbatki, która stymuluje układ trawienny. Roślina przyczynia się również do usuwania gazów zalegających w jelitach, jest pomocna w leczeniu rozstroju żołądka oraz kolki. Sporządzenie silnej herbatki z korzenia imbiru znajdzie zastosowanie w usuwaniu zalegającej w płucach wydzieliny. Inne indiańskie plemię – Meskwaki uważa, że namoczone i pokruszone pędy dzikiego imbiru są idealnym lekiem na bóle ucha.

Kwiat Dzikiego Imbiru

9. Dzika Róża – Jisdu Unigisdi

Owoc dzikiej róży jest bogaty przede wszystkim w witaminę C – stanowi idealne lekarstwo na grypę i przeziębienie. Cherokee wykorzystują roślinę do sporządzenia łagodnego naparu aby pobudzić pęcherz moczowy i nerki. Napar z płatków kwiatów będzie też idealną mikstura pomocną w bólach gardła, a wywar z korzenia wspomoże leczenie biegunki.

10. Krwawnik – Squirrel Tail

Zioło to jest szczególnie znane Indianom jako środek działający na krzepliwość krwi. Świeże i pokruszone liście stosują na otwarte rany aby zatrzymać krwawienie. Sok z krwawnika zmieszany z wodą źródlana może zatrzymać krwawienie związane z chorobami jelit i żołądka. Przygotowana z liści herbatka będzie stymulować układ trawienny i wspomagać prawidłowe trawienie. Będzie także pomocna w chorobach nerek oraz przy dolegliwościach związanych z woreczkiem żółciowym. Wywar z liści i łodyg wspomoże także walkę z trądzikiem. Wykorzystywany jest także jako środek na podrażnienia skóry oraz na spierzchnięte dłonie.

11. Szczaw Kędzierzawy (Curly Dock)

Indianie używają tego zioła przede wszystkim w kuchni. Jest bardzo podobne do szpinaku, zawiera jednak znacznie więcej witamin i minerałów co spowodowane jest szczególnie długimi korzeniami rośliny. Liście szczawiu kędzierzawego są bogatym źródłem żelaza i mogą być stosowane jako środek przeczyszczający. Wywar oraz sok zawierający szczaw będzie pomocny w leczeniu swędzenia skóry, drobnych ran i parzeń – także tych pieluszkowych. Indiańscy uzdrowiciele wykorzystują wywar z rozdrobnionych korzeni jako środek antyseptyczny.

Wszystkie zioła na powyższej liście mają wiele pozytywnych właściwości wpływających korzystnie na zdrowie. Koniecznie trzeba jednak pamiętać, że wszystkie z nich mają silne działanie i mogą być niebezpieczne jeśli są niewłaściwie wykorzystywane.

Są apteka natury, elementem wiedzy przekazywanej przez indiańskich przodków – warto jednak bogactwa natury konsultować z lekarzem przed ich zastosowaniem.

SKOMENTUJ

Dodaj komentarz
Wpisz swoje imię