Największe epidemie w dziejach ludzkości. Która pochłonęła najwięcej ofiar?

Pandemia koronawirusa to nie najgorsze co mogło przytrafić się ludzkości. Przygotowaliśmy listę najgorszych zaraz jakie nękały nas od zarania dziejów. Niektóre z nich pochłonęły setki milionów ofiar śmiertelnych.

Epidemia: Zaraza Antoninów – lata: 165-180 , 5 mln zgonów

Epidemia rozwijała się  na terenie Imperium Rzymskiego. Nazwa pochodzi od cesarza Marka Aureliusza i jego syna i następcy Kommodusa. Większość danych o epidemii bazuje na pracach Galena, który był jej naocznym świadkiem – na podstawie skąpego opisu wskazuje one, że mogła to być się ospa prawdziwa

Epidemia: Czarna Śmierć (Dżuma) – lata: 1347-1351 , około 200 mln zgonów.

Jedna z największych epidemii w dziejach ludzkości, panującą w XIV-wiecznej Europie. Obecnie za jej przyczynę uważa się bakterię Yersinia pestis (zwaną też pałeczką dżumy).Epidemia czarnej śmierci wybuchła w Azji Środkowej, skąd przez jedwabny szlak w 1346 dostała się na Krym, a stamtąd rozprzestrzeniła się na basen Morza Śródziemnego i całą Europę. Była roznoszona prawdopodobnie przez pchły pasożytujące na szczurach śniadych zamieszkujących ówczesne statki handlowe. Szacuje się, że zaraza spowodowała śmierć 30–60% ludności ówczesnej Europy.

Epidemia: Ospa prawdziwa -lata 1520 – 1979, około 300 mln zgonów.

Ospa prawdziwa (czarna ospa) przez setki lat spowodowała śmierć milionów ludzi. Od 1980 roku uważna jest za chorobę zwalczoną dzięki powszechnym szczepieniom. Ospa prawdziwa (Variola nigra) to wyjątkowo niebezpieczna i odznaczająca się wysoką śmiertelnością wirusowa choroba zakaźna, która powoduje też wiele powikłań m.in. utratę wzroku i słuchu. Jej liczne  epidemie doprowadziły m.in. do upadku starożytnych cywilizacji Inków oraz Azteków. Szacuje się, że z powodu epidemii ospy prawdziwej (czarnej ospy) w XVI wieku zmarło ponad 75% populacji Meksyku. Epidemie ospy nie oszczędziły też ziemi Irokezów i innych terenów Ameryki Północnej, gdzie m.in. w Bostonie w ciągu 60 lat wybuchło aż 6 epidemii ospy. Kolejne epidemie ospy prawdziwej wybuchły w XVIII wieku w Europie, powodując śmierć ponad 60 milionów ludzi.

Epidemia: Wielka zaraza w Londynie – lata 1665–1666, 100 tys. zgonów.

Zdaniem naukowców wszystko zaczęło się od Niderlandów, w których w 1654 roku pojawiła się nieznana zaraza. Została ona przywleczona  do Anglii na holenderskich statkach handlowych. Do wybuchu wielkiej epidemii w Londynie doszło  10 lat później ,w latach 1665-1666. Naukowcu uważają, że była to dżuma, wywołana przez bakterię Yersinia pestis, której głównymi roznosicielami były wówczas szczury. W wyniku epidemii dżumy w stolicy Anglii śmierć poniosło ponad 100 tysięcy ludzi, czyli jedna piąta całej populacji miasta. W najgorszych tygodniach zaraza uśmiercała nawet około siedmiu tysięcy osób.

Epidemia: Hiszpanka – lata 1918-1920 40-50 mln (wg niektórych źródeł nawet 100 mln) zgonów.

Pandemia wywołana przez wyjątkowo groźną odmianę podtypu H1N1 wirusa grypy. Pandemia przetoczyła się w okresie 12 miesięcy w latach 1918–1919, w trzech osobnych falach, przez Europę, Azję, Afrykę i Amerykę Północną. Pierwsza fala nadeszła wiosną 1918, była wysoce zakaźna, ale łagodna w przebiegu i nie wzbudziła niepokoju. Pierwszy przypadek został odnotowany w hrabstwie Haskell w stanie Kansas w USA w styczniu 1918 roku. Druga fala, od sierpnia 1918, odznaczała się niezwykle wysoką śmiertelnością. Wystąpiła jednocześnie w trzech rejonach: w Breście we Francji, w Bostonie w USA i we Freetown w Sierra Leone.

Epidemia: Grypa azjatycka lata: 1957-1958 1-4 mln zgonów.

Pandemia grypy typu H2N2, która wybuchła w Chinach w 1957, rozprzestrzeniła się do innych krajów i trwała do 1958. Pochłonęła od 1 do 4 milionów ludzi. Po mutacji powstał wirus H3N2, który wywołał później grypę Hong-Kong. Grypa Hong Kong zebrała żniwo w latach 1968-1970.

Epidemia: Rosyjska grypa lata: 1977-1978 – 1 mln zgonów

Epidemia: SARS – lata 2002-2003, 800 zgonów.

Po raz pierwszy chorobę rozpoznał lekarz Światowej Organizacji Zdrowia, Carlo Urbani, który diagnozował 48-letniego biznesmena z nieznanym schorzeniem wyglądającym na zapalenie płuc. Sam zakaził się od niego i zmarł 29 marca 2003 roku w Tajlandii. Po pewnym czasie choroba została zawelczona poprzez podróże, do innych krajów.

Epidemia: Świńska grypa – lata 2009-2010, 284 tys. zgonów.

To bardzo groźna zakaźna choroba, którą wywołują wirusy grypy typu A, atakujące świnie. Rozprzestrzenianie się wirusa wśród ludzi nastąpiło w wyniku licznych mutacji w materiale genetycznym wirusa.  Głównym powikłaniem, powodującym zgony u zarażonych jest zapalenie płuc.

Epidemia: Wirus Ebola. Podczas ostaniej epidemii gorączki krwotocznej w latach 2014- 2016 zmarło 11,3 tys. ludzi.

Ebola inaczej gorączka krwotoczna, to choroba zakaźna o bardzo wysokiej śmiertelności. Pierwsze odnotowano w 1976 r. w Zairze, w okolicach Yambuku nad rzeką Ebolą. Spośród 318 chorych zmarło 280 osób. Wirus pojawił się nagle i równie nagle zniknął. W tym samym roku ebola pojawiła się również w Sudanie, zabijając ponad 50% chorych ludzi. W 1994 r. epidemia spowodowana biotypem Ebola-Zaire wystąpiła w kopalniach złota, położonych w lasach deszczowych na terenie Gabonu. Spośród 52 zarażonych osób, zmarło 31. Rok później, w 1995 r. doszło do wybuchu kolejnej dużej epidemii w pobliżu Kikwit w Zairze. Zanotowano tam 315 zachorowań i aż 250 zgonów. W lata 2000-2003 epidemia eboli wybuchła w Afryce Środkowej. W sumie, podczas czterech epidemii, zakażeniu uległo 300 osób, z czego 253 zmarły. W 2007 r. doszło do wybuchu epidemii w Demokratycznej Republice Konga i w Ugandzie, w której laboratoryjnie potwierdzono występowanie nowej odmiany wirusa u 9 osób. Ostatnia epidemia miała miejscew  latach 2014- 2016. Zmarło wówczas 11, 3 tys ludzi.