Św. Hildegarda z Bingen, która sama jako dziecko była słabego zdrowia i często chorowała, znaczną część swojej uwagi poświęcała prawidłowemu odżywianiu oraz naturalnym środkom leczniczym.
Do codziennej diety chętnie włączała zioła, które stanowiły również podstawę wielu jej preparatów. Swój najbardziej znany środek, często zwany złotem św. Hildegardy, uważała za tak skuteczne lekarstwo i ceniła go wyżej niż drogocenny kruszec.
Miód św. Hildegardy, czyli mus przyrządzany z gruszek, miodu oraz mieszanki specjalnie dobranych ziół, ma wyjątkowe właściwości oczyszczająco-wzmacniające.
Przygotowany według XII-wiecznej receptury oczyszcza jelita z resztek jedzenia, złogów, a także toksyn, grzybów, pleśni i szkodliwych bakterii. Swoim działaniem wspomaga również proces oczyszczania wątroby i dróg żółciowych. W efekcie oczyszczenia jelit poprawia się nie tylko samopoczucie, ale również funkcjonowanie narządów, a takie dolegliwości jak migrena, wzdęcia, zaparcia, zapalenia jelit i choroby wywołane grzybami i pleśnią – znikają.
Miód św. Hildegardy łatwo można samodzielnie przygotować w domu. Potrzebne będą do tego:
- 1 kg gruszek (gatunek dowolny),
- 70 g mieszanki ziół – korzeń wszewłogi górskiej (35%), korzeń galgantu, korzeń lukrecji, cząber,
- 6 łyżek odszumowanego miodu (wielokwiatowego lub rzepakowego).
Sposób przyrządzenia:
1. Gruszki należy obrać i wyjąć z nich gniazda nasienne, a następnie ugotować na miękko. Po odcedzeniu wody zmiksować blenderem lub rozgnieść widelcem na gładką masę.
2. Zioła rozkruszyć w moździerzu na proszek lub dodać gotową już, sproszkowaną mieszankę.
3. Miód delikatnie podgrzać, a po wypłynięciu na wierzch zanieczyszczeń (pyłku, wosku) zebrać powstałą pianę.
Następnie wszystkie składniki należy dokładnie wymieszać, a gotowy mus przełożyć do wyparzonych słoiczków, szczelnie zamknąć i odstawić do wystygnięcia.
Dawkowanie:
Miód św. Hildegardy należy przyjmować trzy razy dziennie: 1 łyżeczkę rano, 2 łyżeczki w ciągu dnia po posiłku oraz 3 łyżeczki przed snem. Kurację najlepiej zaplanować na wiosnę lub jesień, a czas przyjmowania musu powinien wynieść minimum 3-4 tygodnie.
